وجه تسمیه حضرت به فاطمه   
نویسنده گان سیره و محدثان اسلامی برای دختر پیامبر لقب های زیادی نوشته اند. آنچه از مجموع این اسامی و القاب یافته می شود، بزرگی قدر و شخصیت برجسته دختر پیغمبر در دیده پدر و شوهر و مقام ارجمند او در اسلام و میان مسلمانان است .این حقیقتی است که پیروان همه مذاهب اسلامی بدان اعتراف دارند.برای همین است که در عموم کتاب های شیعه و گاه در کتاب های معتبر اهل سنت و جماعت کتاب جداگانه در فضیلت دختر پیغمبر دیده می شود و یا فصلی را برای روایت هایی که درباره اوست گشوده اند.
علت نامیدن فاطمه
در جلد دهم بحار الانوار از حضرت باقر (ع) نقل است: هنگامی که فاطمه زهرا (س) پا به جهان نهاد خدای متعال فرشته ای را امر فرمود که این نام (فاطمه) را بر زبان حضرت رسول اکرم (ص) جاری نماید پس پروردگار جهانیان فرمود: تو را از ناپاکی باز داشتم. آنگاه حضرت باقر(ع) فرمودند: والله خدای تبارک وتعالی این بانو را از علم مملو ساخت. از دو امام بزرگوار یعنی امام رضا و امام جواد (ع) است که فرمود، شنیدم مامون از پدرش رشید و او از مهدی و او از منصور و او از پدرش و از جدش نقل می کند که ابن عباس به معاویه گفت: آیا می دانی که چرا فاطمه را فاطمه نامیدند؟ گفت: نمی دانم . ابن عباس گفت: زیرا خدای تعالی وی و شیعیانش را از آتشی در امان داشته و این سخن، سخن رسول خداست. فتال نیشابوری ضمن حدیثی از امام صادق (ع)آورده است که چون از بدی ها بریده شود او را فاطمه نامیدند.